It's all about the money

De laatste dag van mijn bezoek aan Sao Paulo. Na het ontbijt heb ik mijn koffer samengesteld en daarna nog even wat gegeten. In de middag heb ik een bezoek gebracht aan het centrum. Het centrum van Sao Paulo is vooral te vergelijken met diverse steden in Amerika. Veel grote wolkenkrabbers, te grote auto's en teveel mensen in pak. Een zakenstad. Maar wel mooi om eens als nuchtere Drent door heen te lopen.

In de avond heb ik genoten van een pasta gemaakt door een Napolitaan. Heerlijk, al was het dan geen plaatselijke delicatesse. Daarna nog even rustig met mijn ouders en erik gesproken via skype en tegen 9 uur afscheid genomen van het hostel. En dus begon een lange nacht. Om naar het Internationale vliegveld te komen moet je eerst een half uur met de metro en daarna nog een uurtje met de bus. Met de overstaptijd betekende dat, dat ik om 11 uur 's avonds op het vliegveld was. En daar begon het wachten, morgenvroeg om 7 uur vertrekt mijn vliegtuig naar Lima. En omdat de reistijd te lang was om het risico te nemen de nacht te blijven in het hostel ben ik nu al vertrokken.

De eerste uren verliepen nog redelijk snel. Jammer dat er geen informatie van de vliegtuigmaatschappij was over de precisie tijd van inchecken. Dus moest ik rustig de nacht afwachten.

Helaas tante Annelies maar de internetverbindingen op de diverse hostels zijn dermate slecht dat het uploaden van foto's bijna niet mogelijk is. Soms lukt het me maar dat kost me gewoon teveel tijd en daarbij loopt mijn laptop ook nog eens regelmatig vast. Daarom heb ik besloten de foto's te bewaren voor mijn terugkomst. Misschien vind ik nog een hostel met een lan verbinding waar het wel mogelijk is.

Geen nieuws is nu toch nog nieuws geworden

Iedereen kent het gevoel wel. Je hebt een gebeurtenis waar je al heel lang naar uit kijkt en dan de dag erna. Alsof je teveel gedronken hebt voel je een kater opkomen. Ik heb gister enorm genoten van het spektakel dat Formule 1 heet. Vandaag was er vooral berusting. Ik had niet te puf nog iets te doen. En toen ik een kerk wou bezoeken bleek deze ook nog eens gesloten. Typisch zo'n dag waar je alleen nog maar van hoopt dat hij zo snel mogelijk voorbij gaat.

Ik kan nu uren vertellen over het weer dat somber was, de zon kwam nauwelijks te voorschijn en een wolkendek bleef de gehele dag hangen. Wel eens waar geen regen maar toch was er in verhouding tot de laatste maand sprake van minder weer. Ik kan me herinneren dat ik in Rio een stukje de titel slecht weer gaf, nou vandaag was net zo'n dag. En waarschijnlijk de dag van morgen ook. Nu ik bijna 6 weken verblijf in Zuid Amerika ben ik gewoon geraakt aan goed weer en dus word je soms wat overmoedig.

Morgen mijn laatste dag in Sao Paulo. Ik hoop nog even het oude centrum te bezoeken. Daarna nog even langs de Aveneu de Paulista, de PC-Hoofd van deze stad. Tegen middennacht dan naar het vliegveld waar ik woensdag in alle vroegte door reis naar Peru.

Veel meer kan ik niet verzinnen over de dag van vandaag. Begin nu zelfs respect te krijgen voor die vele tieners die dagelijks hun dagboek bij houden. Ik ben nog geen 40 dagen onderweg en mijn fantasie is al behoorlijk afgenomen. Ik kan wel schrijven over de duizenden prachtige dames die ik hier al heb gezien en inderdaad het vrouwelijk schoon mag er af en toe best wezen maar toch. Ik denk dat ik daarvoor te nuchter ben. Helaas voor alle prachtige verhalen in vooral Weiteveen maar een Braziliaanse schone zit er echt niet in. Ik zie teveel problemen. En dus blijft het bij kijken. Dat gaat mijn weblog dus niet vullen. En een dichttalent gaat aan mij niet verloren. Al is het best gek zo vlak voor Sinterklaas geen gedichten te hoeven schrijven. Dus ook dat is geen optie. Nee helaas maar mijn bijdrage van 28^e november blijft bij een korte samenvatting van de dag. Hopelijk beleef ik morgen wat meer waardoor mijn weblog weer aanzet tot het lezen over mijn reis.

PK Weekend deel III

Al maanden lang heb ik na deze dag uitgekeken. De tickets al in de Nederlandse zomer besteld en overal de 27^e met een groot rood kruis ingevuld. Voor mij persoonlijk een van de hoogtepunten van deze reis. Iedereen heeft wel iets waarvan je jaren lang zegt, als ik ooit nog eens in de mogelijkheid ben zal ik dat absoluut graag willen doen of zien. Voor mij is dat een bezoek aan een Formule 1 GP. En dan ook nog eens in de stad van mijn persoonlijke held Ayrton Senna.

Wie Senna was? Ayrton Senna was een Braziliaanse autocoureur die eind jaren tachtig, begin jaren negentig grote succes vierde. Hij werd driemaal wereldkampioen en word alom gezien als de beste coureur die ooit heeft geleefd. Vooral hier in Brazilie is hij tot op de dag van vandaag een held. En dat is in mijn ogen meer dan terecht. Ik ben zoals mijn oud mentor en latere collega Jaap Meijer ook zei; wars van opsmuk. Ik vind niet dat je mensen op een voetstuk moet plaatsen en aanbidden. Ik heb respect voor de prestaties van sporters, geniet van de muziek van artiesten en waardeer anderen om wie ze zijn of wat ze hebben gedaan. Maar een echte voorbeeld heb ik niet, nooit gehad ook. Maar toch toen ik het boek, de rechtervoet van god als raakte ik onder de indruk van de mens Senna. Hij had de wil om ten koste van werkelijk alles de beste te zijn. Voor hem telde alleen winst. En daar had hij alles voor over. Soms tot over het randje. Maar dat alleen op het circuit. In de auto was alles toegestaan maar daarnaast was Senna een echt familiemens. Hij hield zich bezig met het wel en wee van de kinderen uit zijn geboorteland. Zijn stichting Seninha (kleine Senna) is al decennia lang bezig met het verbeteren van de mogelijkheden van kinderen in favela's. Deze twee samen combineren is voor mij een goed leven, strijden en kansen nemen waar je ze krijgt. Alles geven wat in je zit en niet opgeven. Maar daarnaast sociaal betrokken zijn, niet alleen voor jezelf leven maar ook de medemens. Senna overleed in 1994 tijdens de GP van San Marino maar zijn status bleef en het respect groeit. Hij is een held.

Vandaag was ik vroeg op het circuit, niet gepland maar doordat er speciale treinen werden ingezet duurde de reis slechts 40 minuten. Aldaar heb ik een andere Braziliaanse oud coureur aan werk gezien, Nelson Piquet in zijn Brabham uit 1981. Daarna was het vooral wachten op de start van de GP. Om 2 uur was de spanning op de tribunes om te snijden. Iedereen had hoge verwachtingen en stiekem dansten we voor een beetje regen. Helaas bleef deze uit ondanks een paar sputters een uurtje voor de race. En dat zorgde voor een tegenvallende race, de zo gehoopte spanning bleef uit en de race werd een voorspelbare strijd tussen redbull. Alleen twee duels bekoorden het publiek nog, thuisfavoriet Massa bleef ronden lang Lewis Hamilton voor en de strijd om de derde plaats werd enkele ronden voor het eind beslist in het voordel van Jenson Button die Fernando Alonso versloeg. Vele toeschouwers verlieten al vroegtijdig het circuit. Teleurstelling alom. Maar persoonlijk heb ik echt genoten, jammer dat de race niet pracht wat je hoopt maar op dit spektakel mee te maken is geweldig. Drie dagen lang heb ik genoten van autosport. Of het ooit nog eens mee maak, geen idee. Maar kan nu zeggen dat ik het wel mee gemaakt heb, ik weet wat het is om een Formule 1 race van dichtbij te zien.

Morgen heb ik geen plannen, ik verblijf nog twee dagen in de stad van mijn held. Woensdag wacht het vliegtuig naar Peru. Misschien maar eens mijn koffer inpakken voor de komende reis.

PK Weekend deel II

Dag twee van de Grandprix van Brazilie. Gisteren vertrok ik al vroeg omdat ik er zeker van wou zijn dat ik op tijd was voor de training. En ik was ruim op tijd en dus heb ik vandaag maar rustig ontbeten op het hostel. Tegen half 11 locale tijd was ik op het circuit. Een half uurtje later begon de laatste vrije training in de nog stralende zon. Ik heb van alle auto's foto's gemaakt en daarna heerlijk genoten van de snelheid waarmee ze aan je voorbij komen. Ongelofelijk blijft dat toch om te zien. Binnen 100 meter van 100 naar 300 km. Per uur. En dan vol in de remmen voor de bocht naar links.

In de middagpauze was het vooral warm en dus zocht een ieder de schaduw op. Pas om 2 uur zou de kwalificatie beginnen en dus was er tijd genoeg om net niets de doen. Jammer dat de organisatie er niet in is geslaagd deze tijd wat te verkorten of om het publiek op een andere manier te vermaken. 180 minuten wachten is saai en lang. Vooral omdat een aantal dronken gasten het nodig vonden om zich te misdragen. Bier drinken is niet erg maar wanneer leren sommige mensen nu eens dat als het boven de 25 graden is je rekening moet houden met het aantal glazen dat je drinkt. Want niets is zo vervelend als een dronken volwassen man die aan iedere voorbij komende vrouw moet zitten. Ongeacht waar deze persoon vandaan komt. Gelukkig vond ik al snel een ander schaduwrijk plaatsje en heb de tijd doorgebracht met mijn puzzelboekje, dank Richard & Liona daarvoor.

En dan eindelijk om 2 uur, de kwalificatie van de F1. De tribunes zaten goed vol en de sfeer was opperbest. De mensen die voor de tv zaten te kijken zouden waarschijnlijk vinden dat het donker en bewolkt oogde maar geloof me het was warm en benauwd op de tribunes. Maar de spanning van de training maakte veel goed. Vooral toen de Brazilianen, Barrichello, Senna en Massa door het eerste deel kwamen. Zelf heb ik niet helemaal mee gekregen wie op welke plaats eigende, mijn Portugees is niet goed genoeg om de speaker te volgen. Maar niet getreurd, ik heb er echt van genoten en via het mobieltje van mijn buurman kon ik de tijden later terugzien. De pole was zoals eigenlijk wel verwacht voor Sebastian Vettel uit Duitsland. Hij is regerend wereldkampioen en dit jaar bijna onverslaanbaar. Hopelijk komt hier morgen verandering in. Want de regen lijkt in zicht. Voor het eerst deze reis kijk ik uit naar Hollands weer. Dat vergroot de spanning namelijk alleen maar en is bijna een garantie voor een spectaculaire race.

Na de kwalificatie ging ik samen met tienduizenden andere fans terug naar het treinstation. Alsof een zwerm fans de stad in beslag nam zo voelde ik deze trip. Het heeft een zuigend effect en voor je het weet zit je al weer in de trein terug naar het hostel. Daar wat gegeten en de voetbaluitslagen over de gehele wereld bekeken. En daarna maar mijn bedje opgezocht. Morgen weer een dag. De laatste van dit PK weekend. Daarna is het wacht tot een soortgelijke versie ergens in het Drentse land nabij Dalerveen.

PK Weekend deel I

Al om kwart over zeven ben ik vertrokken vanochtend om op tijd te zijn voor de eerste vrije trainingen van de GP Brazilie. Het reisje naar het circuit koste ongeveer een anderhalf uur. En dus was ik ruim op tijd voor door de toegangspoorten en genoot ik nog even van het prachtige weer voor de auto's op de baan kwamen. Om klokslag tien uur was het zover, de groene Lotus van Jarno Truilli opende mijn eerste GP weekend. Een oorverdovend lawaai van brullende motoren volgde. Geweldig om het mee te maken.

Ik zit bij de pitstraat uitgang en kan dus bij een proefstart de benzinedampen bijna ruiken. Een prachtig gezicht. De eerst volgende 90 minuten heb ik alleen maar genoten van alle voorbij komende bolides. Ik heb mijn best gedaan om zoveel mogelijk foto's en video's te maken, al valt dat niet mee met de snelheid waaraan ze jou voorbij schieten. Maar mijn collectie mag er zeker weten. Met Marc Webber als snelste werd de training afgesloten. Gelukkig besloot Romain Grosjean zijn Lotus Renault pal voor mijn neus te parkeren en dus kon ik op mijn gemak de auto bewonderen.

Ik zit overigens aan niet aan de sloppenwijkkant en dus is mijn traject naar het circuit en ook op het circuit veilig. Genoeg politie om je heen. Dus een middagdutje kon geen kwaad. En daarna weer genieten van de 2^e kwalificatie, weer 90 minuten fotograferen en bewonderen. Je kunt je niet voorstellen hoe snel de auto's gaan, vooral als je daarbij ook nog eens alle sponsoren kunt lezen. Dat is echt vreemd om te zien. Het resultaat van deze dag;Lewis Hamilton was het snelste en k heb bijna alle auto's wel op de foto en moet een goed en tevreden gevoel het circuit verlaten. Morgen weer een dag.

Na bij het circuit heb ik de plaatselijke supermarkt bezocht voor het nodige voedsel. In het hostel heb ik spaghetti gemaakt met een tomatensaus. Heerlijke kost. 's Avonds heb ik nog een duik genomen om wat af te koelen. Daarna mijn bedje opgezocht. Morgen om 2 uur plaatselijke tijd wacht een nieuw hoofdstuk, de kwalificatie. Ik zit dus aan de pituitgang nabij het bord van Johnnie Walker. Wie weet herken je mij nog.

Goaoooooooooooooooooooooollllllllllllll

Exact vijf weken geleden bereikte ik Rio en nu voelt het alsof ik hier al maanden ben. De hostels beginnen te wennen, het weer behalve de ene regenbui na blijft prachtig en bezoeken aan diverse gebouwen en vast ritueel. Vandaag het Braziliaanse voetbalmuseum. Gelegen in het oude Pacaembu Stadion waar in 1950 de WK plaats vond. Ik zou u verder de details ditmaal besparen.

Het museum is kenmerkend voor deze tijd. Veel tv schermen en video animaties die een beeld geven van de geschiedenis van la Selecao. Natuurlijk komen alle oude sterren aanbod van Pele tot Ronaldo en Garincha tot Ronaldinho. Alle wk's woorden in beelden en foto's herhaald en er zijn speciale ruimtes waar je de Braziliaanse trukendoos kunt bekijken. Voor iedere club in Brazilie zou dit een prima afsluiting zijn van het jeugdseizoen. En ik heb me als voetbalfan natuurlijk ook weer optimaal vermaakt. En als echte Hollander behoor ik nu te zeggen, kost dat? Nou helemaal niets, het was tien minuten lopen en op donderdag is het museum gratis toegankelijk.

Na het regelen van diverse betalingen voor de aankomende reis naar Peru en dan met name Machu Picchu heb ik wat eten gehaald bij de plaatselijke barman. Sorry ditmaal geen traditioneel voedsel maar een broodje hamburger met spek en ei. Ik weet dat ik hiermee mensen teleurstel maar gemakzucht dient nog altijd de mens.

Filmtip van de dag! In de avonduren heb ik me op het hostel vermaakt met de film Invictus. Een film over de zege van het Zuid Afrikaanse ruby team op het WK van 1995 in eigen land. Het beschrijft het verhaal van de dan net gekozen zwarte president Nelson Mandela en de blanke aanvoerder van het rugbyteam Francios Pienaar. Het verhaal heeft een goed beeld hoe beide groeperingen in een verdeeld land langzaam tot elkaar groeien. Wel eens waar wat vertekend door het succesverhaal maar zeker het bekijken waard.

Over bekijken waard gesproken, misschien is de Formule 1 GP van Brazilië dat ook wel, we zullen morgen eens kijken.

Museo do Paulista

Gelukkig bleef de regen vandaag achterwege en liet de zon zich even zien achter een dik wolkendek. En dus werd het tijd weer eens wat nieuws te gaan doen. Even een tijdje googlen kwam ik uit bij het museo do Paulista. Een uurtje later liep langs door de stad opzoek naar het museum. Gelukkig bleek dit eindelijk eens goed aangegeven en duidelijk zichtbaar waardoor ik niet nogmaals verdwaald zou raken.

Het museum is een verzameling van kunstwerken uit Brazilie vanaf de komst van de Portugezen in de 15^e eeuw tot aan de tweede helft van de 20^e eeuw. Vooral de schilderijen gemaakt rond 1900 over de eerste aankomsten van de Portugezen aan de Braziliaanse stranden waren bijzonder mooi. Ook de tuin van het kasteel waarin het museum is gevestigd was prachtig, een klein paleis het loo in Apeldoorn. De rest van de collectie bestond uit zoveel diverse voorwerpen zonder enige chronologische volgorde dat je af en toe even de weg kwijt was. Je reisde door de tijd van geweren uit de 16^e eeuw naar motorvoertuigen uit 20^e eeuw. Maar dit neemt niet weg dat een bezoek zeker wel de moeite waard was. Best gek dat ik in Nederland behalve voor de studie nooit een museum bezoek. Al is dit wel te verklaren gezien de afstand, prijs en voor het drukke tijdschema waarin ik leef. Ik deel mijn vrije tijd graag anders in. Ik geniet van de natuur en sport graag.

Bij terugkomst in het hostel heb ik mezelf voorzien van een maaltijd. Pasta, met groente en worst. Geen topkok waardige maaltijd maar goed genoeg om de maag te vullen. Soms moet je ook maar even genoeg nemen met wat minder, misschien leer ik nu dan de aardappelen van mijn moeder ooit nog eens te waarderen al valt dat ernstig te betwijfelen. Maar mam je mag hoop houden hoor, ik vind de nieuwe aardappelen aan het begin van de zomer prima eetbaar. Maar als de R in maand komt moet je aardappelen niet meer koken, tenzij je er stamppot van maakt. Ach ieder zijn smaak laten we maar zeggen.

Het weer zal morgen een stuk beter zijn, dus maar weer eens aan de wandel. Ook in Sao Paulo bevindt zich een voetbalmuseum en dat moet ik natuurlijk wel zien haha. Tot morgen.

Apelido

Normaal gesproken zou de titel van dit verhaal iets in de richting van typisch Hollands, of Nederlands weertje zijn. Het weer was alsof ik al terug in Nederland was. De regen kwam met bakken uit de bewolkte donkerblauwe lucht. Gelukkig was het nog droog toen ik vanochtend vroeg mijn oefeningen deed in het park. Maar nog voor ik het hostel had bereikt baste het noodweer los. De eerste druppels vermenden zich met mijn bezwete lichaam. Een douche bracht gelukkig een fris gevoel.

Maar de titel is het Portugese woord voor achternaam. Met dan aan de plaatselijke typemuts van vliegmaatschappij webjet. Ik heb er bijna een half uur over gedaan om haar er van te overtuigen dan in ons Nederlandse paspoort de achternaam boven en niet naast mijn voornaam vermeld staat. En dat ik dus niet Martin Johannes heet maar dat Martin Johannes Bernard mijn doopnamen zijn en dat ik Menke van achternaam heet. Best lastig als je geen woord Engels spreek en je toch werkt op een luchthaven. Uiteindelijk heeft ze er Martin Menke van gemaakt want die andere namen, ach ja die zouden gewoon niet in mijn paspoort moeten staan. Om dat moment vroeg me werkelijk af, ben ik nu zo slim of is dit meisje nu zo dom. Maar al goed mijn ticket naar Rio is dus ook binnen wat betekend dat mijn reisbestemmingen en vluchten nu bekend en geboekt zijn en dat ik kan beginnen aan het laatste deel van mijn reis. Planning klaar, reisdocumenten klaar en nu op naar de mooie laatste weken.

's Avonds in het hostel gezellig met twee Britten zitten praten over de aankomende race van zondag. Ik weet nu ook hoe ik via en trein het circuit kan bereiken. Gelukkig maar want anders zou ik drie keer van bus moeten wisselen en met de plaatselijke buschauffeurs heeft Martin het niet echt. Ik aanbid bijna de Nederlandse. Best gek want die heb ik ook regelmatig inwendig voor alles en nog wat uitgemaakt als ze weer eens te langzaam of te snel reden en geen rekening hielden met jou als passagier. Lang leve de trein. Want of ik nu in Nederland of in Brazilie ben vertraging hebben ze toch wel daar nu in ieder geval wel van op aan.

Morgen zal het weer hier wat beter zijn. Dus dan er maar weer eens op uit kijken wat Sao Paulo te bieden heeft.