WK 2014 & OS 2016: Financiële strop of een Zegen?

Rond de middag ben ik samen met Ronald, een Noorse hostelgenoot naar het centrum van de stad geweest. De winkelstraten hier lijken veel op de zwarte markt in Beverwijk. Veel kleine winkeltjes met kleding, telefoons, en andere prullaria.. Ook zijn hier veel winkels te vinden met spullen voor carnaval. Uiteindelijk bijna twee uur rond gelopen maar niets bijzonders gekocht. We komen hier aan het eind van de reis nog terug. Misschien vind ik dan iets.

Ik besloot niet de metro naar het hostel te nemen maar door te reizen naar Maracana. Het metro station komt uit recht voor wat ooit in van de mooste stadions van de wereld was. Maar het Estadio Mario Filho is nu een bouwput. Geen gras maar zand, geen stoelen maar beton en geen voetballers maar bouwvakkers. Behalve de ronding van het oude stadion lijkt er niets meer over van de glorie. Overal vind je de politie dus er is geen mogelijkheid om binnen te komen. Maar veel is er niet te zien. Aan de voorzijde is een ingang voor bouwverkeer waardoor je wel een beeld hebt van het stadion.

Het stadion moet klaar zijn in januari 2013. En dat zal een race tegen de klok zijn voor gezien de werkhouding van de meeste Brazilianen. Maar als het ze lukt dan is het wel een kunstwerk van deze tijd. Het stadion lijkt volgens mij dan veel op het verbouwde Wembley. En zal ongeveer 85.000 toeschouwers herbergen tijdens de WK. Mogelijk zullen tijdens competitie wedstrijden hier een aantal zitplaatsen vervangen worden door staanplaatsen waardoor de 100.000 alsnog bereikt kunnen worden. Iets waar de inwoners van Rio zeer naar verlangen. Vooral omdat ze hier vinden dat de stadions voor het WK sfeerloos worden en teveel geld kosten.

Ik sprak erover met mijn Roomies, ze vertelden me dat ook zij geen vertrouwen hadden in de organisatie. De WK stadions zullen waarschijnlijk net optijd klaar zijn maar de infrastructuur zal nooit toerijkend genoeg voor zo'n groot evenement. Ook de kosten zullen nooit terug verdient worden. En gezien de resultaten van de laatste paar grote toernooien heeft men ook geen vertrouwen in het nationale elftal. Kortom gevreest wordt voor een strop in plaats van een voetbalfeest. De wens om een groot toernooi te organiseren is vooral afkomstig van de bobo's. De jongens zijn eensgezind, het toernooi zelf zal misschien wel een succes kunnen worden maar vooral de gevolgen zijn groot. De bevoling zal de rekening moeten betalen. En dat terwijl de jeugd nu langzaam steeds meer kansen krijgt. Het land ontwikkeld zich enorm snel en de werkloosheid onder jongeren daald. Steeds meer bedrijven komen vanuit Europa en Amerika naar Brazilie. Al heeft dat ook negatieve aspecten want ook hier wordt de financiele crisis gevoeld.

En zo hebben we samen de avond door gebracht. Je krijgt een goed beeld van wat de jeugd hier vindt van heden, verleden en toekomst. Deze jongens zijn de toekomst van een land in opbouw. We hebben het vaak over Azie en de ontwikking daar maar ook hier staat de tijd niet stil. De coruptie uit de jaren 80 & 90 lijken nu een beetje onder controlle. De huidige regering bouwt voort op het gewonnen vertrouwen de laatste jaren. En hoop hier is dat men over een jaar of tien instaat is om op een gelijk niveau te staan met Europa en Amerika. Dat laatste betwijfel ik, het verschil tussen arm en rijk is te groot, de ambtenaren nog steeds te corupt en de mentaliteit te zwak. Maar ze zullen zeker stappen maken de komende jaren. En persoonlijk hoop ik dat jongens zoals ik ontmoet hebben daadwerkelijk een kans krijgen hun eigen bedrijf succesvol te laten zijn. Ze verdienen deze kans. Ze werken van 10 tot 10 en gaan daarnaast nog naar diverse colleges. En studeren Engels waardoor ze instaat zijn te communiceren met ons. De basis wordt dus gelegt voor een succesvolle toekomst aar dat is niet genoeg. Hoe graag de jongens ook willen ze zijn afhankelijk van diverse factoren waarop ze zelf geen invloed hebben. En dat weten ze maar al te goed.

Het was fijn om met mensen van hier te spreken over hun leven. Ze spreken openlijk en durven in de spiegel te kijken. Een van mijn doelen deze reis wat de mensen te leren kennen. En dat is met deze groep wel gelukt denk ik zo. Ze bieden me enorm veel inspiratie voor de toekomst. Ik kan nu uit eerste hand vertellen over nivellering in Zuid Amerika. Over de sloppenwijken en toekomst van een land in opkomst.

Morgen gaan we het nachtleven ontdekken hier in Rio. En zondag de eerste trip met de nachtbus, Rio de Janeiro - Belo Horizonte. Ik heb inmiddels weer wat nieuwe foto's geplaats op de weblog en op hyves (het uploaden gaat een stuk sneller via hyves vandaar).

Bezoek aan een sloppenwijk

Soms zijn onverwachte bezoeken het meest memorabel. Zo ook vandaag. Het leek een prima stranddag te zijn. Vanaf 11 uur in de ochtend heerlijk bruin latenbakken. En het resultaat mag er zijn, al zeg ik het zelf. Sterker nog hopelijk laat de Nederlandse douane me terug in het land, vooral nu ene Geert in de regering zit (gedoogconstructie wel eens waar).

Het was druk op het strand en dus heb ik speciaal voor de mannelijke blogers een aantal foto's van het vrouwelijk schoon. Zeg't het voort. Helaas voor de gemiddelde Nederlandse man, een blond meisje zal je hier op het strand niet vinden. Misschien verderop in de reis, als ik mijn roomies mag geloven moeten vooral in Porto Alegre en Curitiba blonde schonen wonen. Dus afwachten boys.

Maar vlak voor ik de stad in wou gaan voor een avondmaaltijd werd ik uitgenodigd om te gaan eten in een favela (sloppenwijk) niet ver van het hostel. En dus trok ik met een Noorse hostelgenoot er op uit. De sloppenwijken liggen vaak heuvelop tegen de bergen. En dus was het een behoorlijke klim om boven te komen. Door nauwe kleine steegjes trap voor trap. Aan beide zijden kleine huisjes met kamers van nauwelijks een vierkante meter. Maar in tegenstelling tot wat ik verwacht had waren de mensen erg vriendelijk. Ze groeten en gaan verder met hun bezigheden. Geen ogen die je van achter volgen. Het restaurant had uitzicht op de stad. Hierdoor kon je het verschil tussen een sloppenwijk en de rijkere buurten duidelijk zien.

Voor 15R$ heb ik genoten van heerlijke maaltijd, kip met rijst en bonen. Daarna hebben we de kok vriendelijk bedankt en zijn we verder getrokken. Op een pleintje waren een aantal kinderen aan het voetballen. We hebben hun strijd even onderbroken en wat foto's genomen. Deze volgen nog.

Nu ik terug ben kan ik nauwelijks geloven dat ik in een van de gevaarlijkste delen van Rio ben geweest. Sterker nog het heeft me goed gedaan dit ook eens van dichtbij te zien. De mensen hebben wel eens waar niet veel ruimte en zullen het financieel moeilijk hebben maar ze genieten wel oprecht van het leven.

Rest me nog mijn verontschuldigingen te maken aan Eva Maatje, een oud mentorleerling die ik bij mijn laatste bezoek met klem had verzekerd zeker niet naar een sloppenwijk te gaan. Het zou te gevaarlijk zijn, maar niets minder waar. Sorry Eva, maar zal je er graag over vertellen als ik weer terug ben in Nederland.

Vergane glorie

De ochtend heb ik door gebracht in het hostel. Na een iets uitgelopen skype gesprek met mijn ouders van meer dan een uur ben ik er op uit getrokken. Naar Jacarepagua, een wijk een aan de west kant van de stad.

Via google maps had ik de bustijden en nummers opgezocht en deze in mijn aantrekkingenboekje genoteerd. Nu moest het toch goed komen. De eerste bustrip verliep goed, door mijn aantekeningen snapte de conductrice mijn bestemming en gaf mij een teken bij de juiste halte. Nu deel twee, de juiste bus vinden naar mijn plaats van bestemming. Gelukkig werd ik ook hier geholpen door het buspersoneel. Een buschauffeur gaf aan mij te helpen en ik stapte in de bus. Na een uurtje in de bus bereikte ik de juiste halte. Gelukkig ik was waar ik wou zijn.

De echte F1 fans weten waar ik op doel. In Jacarepagua werd tot 1989 de Grandprix van Brazilie gereden op het Autodromo Nelson Piquet. Maar sinds 2008 is het circuit gesloten. En de aanblik heeft iets weg van het Oosterparkstadion. Wie ooit in Groningen is geweestna de opening van de Euroborg en een bezoekje heeft gebracht aan het Oosterpark weet wat ik bedoel. Het stadion en nu ook het circuit heeft zijn glorie allang verloren. De muren zitten onder de graffiti en de ingang is met houten planken gebarricadeerd. Het enige wat je nog ziet zijn de verroeste stalen frames van de tribunes. Helaas bleef de aanblik bij want het circuit zelf heb ik niet kunnen bezoeken. Maar deze aanblik deed me huiveren. Blijkbaar is traditie alleen nog maar financieel interessant en is het bewaken van historie een zaak van geld verdienen geworden, zelfs hier in Zuid Amerika.

Naast het circuit staan twee gloednieuwe gebouwen. Beide zullen we de komende jaren nog vaak te zien zijn op onze tv schermen. Vooral tijdens de spelen van RIo in 2016. De HSBC Arena, is een sporthal waar de basketbalwedstrijden plaats vinden. Verder zullen onze turners, Epke en Jeffrey en Joeri er stralen, als ze ditmaal zich wel plaatsen voor de spelen.

Ernaast staat het Maria Lenk Aquatic Center, waar het waterpolo en het schoonduiken zal plaats hebben. Het is een buitenbad met twee prachitge tribunes. Ook hier was alles gesloten maar gelukkig heb ik hier wel meer van kunnen zien door de bouw. Volgens mij levert voor het duiken prachtige plaatjes op met de bergen op de achtergrond en de zee aan de andere kant van het stadion.

Helaas heb ik nergens binnen kun glippen om meer te zien maar de aanblik van beide stadions doet vermoeden dat de spelen een prachtig architectonisch spektakel zullen worden. Hopelijk zal hier de tijd wel winnen van de commercie en zullen mijn kinderen als ze ooit Rio bezoeken de stadions aanschouwen ervan genieten. Vooral met de Nederlandse prestaties op deze spelen in het achterhoofd. Vooropgesteld dat ik ooit nog eens kinderen mag krijgen.

De terugreis was een stuk lastiger, de chauffeur begreep me niet. Hij deed overigens ook geen moeite me te begrijpen tot ik aangaf de bus naar Botafogo te willen halen. En in de hoop dat hij daadwerkelijk mij snapte ging ik achter in de bus zitten. En bij elke halte heb ik mijn gezicht even gebogen zodat hij mij niet zou vergeten. En wonder boven wonder hij dacht aan mij. Op een halte vlak onder een ringweg moest ik wachten op de bus naar Botafogo. Ik voelde me voor het eerst sinds mijn komst niet veilig. De duisternis was aan het intreden en de andere aanwezige mensen leken me niet echt betrouwbaar. Gelukkig kwam de bus binnen een paar minuten en kon ik al snel mijn weg vervolgen. Tegen 8 uur bereikte ik het hostel veilig en wel. Weer een wijze les geleerd, schrijf alle mogelijke busnummers op en probeer te communiceren met de buschauffeurs al is dat best lastig omdat ze hier eerst wegrijden en dan pas vragen beantwoorden. Hopelijk komen de busnummers de volgende keer wel overeen zodat ik een stuk geruster in de bus kan stappen.

Morgen de laatste dag van mijn eerste week hier in Rio, geen idee wat ik ga doen. We zullen zien, dank voor alle reacties. En Wilmar, ik geniet volop van deze reis. En dat deel ik graag.

Bureaucratie

Vooraf heb je altijd doemscenario's, dingen waarvan je hoopt dat je dat in ieder geval niet hoeft mee te maken. Een daarvan is het moment waarop je geld op is en je geen geld meer kunt pinnen. In mijn geval omdat mijn pinpas en creditcard beide zijn vernietigt. De magneetstrip werkt niet doordat de pinautomaten hier in Rio niet allemaal werken met onze Europese passen. Wereldpas noemt de Rabobank dat.

Tot aan vandaag heb ik me kunnen redden, op het vliegveld heb genoeg geld kunnen pinnen om de dagen door te komen. Gelukkig nadat mijn ouders contact hebben gezocht met de bank in Nederland bleek het probleem opgelost kunnen worden. Ik zou een nieuwe pas krijgen vanuit Nederland en tot die tijd zou ik geld kunnen opvragen bij Emercy Cash. Vanochtend deze mensen gebeld, wordt doodleuk gezegd dat ze niet leveren aan Brazilie omdat ze geen samenwerkingscontract hebben. Bedankt, dat had je ook op je website kunnen plaatsten of in de formulieren laten zetten die mijn moeder heeft opgehaald bij de bank. Maar nee, nu heb ik vanuit Rio een half uur aan de telefoon moeten wachten, doorverbinden en dan dit antwoord. Sorry meneer maar wij kunnen niets voor u doen.

Ik via internet het nummer van de Nederlandse ambassade opgezocht, gebeld en nog voor de medewerker mij uit kon leggen hoe ik aan geld kon komen was mijn beltegoed op. Kortom wat nu? Geen geld, geen beltegoed en geen idee hoe dit op te lossen. Maar de redding was nabij, mijn broer (tje) Erik was inmiddels thuis en heeft voor mij met Western Union gebeld. Dit bedrijf regelt de transfers van geld naar het buitenland. Het bleek vrij eenvoudig te werken. Hij heeft mijn gegevens genoteerd en is bij de plaatselijke Turk in Emmen langs gegaan en heeft geld overgemaakt.

Nu moest ik het hier alleen nog ophalen. Banco do Brasil, ongeveer 10 minuten lopen vanaf het hostel. Aangekomen eerst door politie gecontroleerd, best vreemd om de bank in te gaan door een detectiepoort en dan een pistool op je tas voelen omdat ze de inhoud niet vertrouwen. Daarna moest ik de medewerker uit gaan leggen dat ik hier kwam om geld op te halen. En dat lukte met veel moeite handen, voeten en een formulier waar ik de gegevens op had genoteerd. Ik werd naar een helpdesk gebracht en wonder boven wonder spraak de vrouw Engels, achteraf gelukkig maar want anders was het een hele lange zit geworden.

De eerste vraag, heeft u een kopie van uw visa en uw paspoort. Nee, alleen het paspoort. Sorry meneer, maar u zult toch eerst een kopie moeten laten maken. Ik weer terug naar het hostel voor een kopie. 10 minuten later begon het interview.

Klopt de volledige naam van mijn broer? Ja

Welke relatie heeft u met deze persoon? Hij is mijn broertje, de achternamen zijn gelijk

Wat is uw geboortedatum? Dat staat op mijn paspoort, 6 november 1985

Waar bent u geboren, Amsterdam? Nee, Groningen. Dat staat er ook.

Waar woont u nu dan want dat staat er niet op? Jawel, Emmen er staat de burgermeester van ...

Wanneer is dit document afgegeven? 16 januari 2008

Bent u getrouwd? Nee, ik woon nog thuis bij mijn ouders

Op welk niveau bent u opgeleid? HBO, Master of education

Welke opleiding heeft u gevolgd? Master of education, docent economie & geschiedenis

Op welke dag bent u gearriveerd in Brazilië? Donderdag ,20 oktober 2011

Waar verblijft u op dit moment? Beach Backpackers Hostel, Rua Guilhelmina Guinle 95, Botafogo

Hoe lang verblijft u daar? 10 dagen, ik reis zondag af naar Belo Horizonte

Wat is de reden van uw verblijf in Brazilië? Vakantie, ik trek rond in Brazilië

En dan eindelijk, wilt u daar een handtekening zetten meneer Menke

Na een uur ondervragen was ik er in geslaagd om mijn geld te krijgen. Het nummertje van het afhaal loket was inmiddels al lang verlopen, 50 mensen waren inmiddels gepasseerd. Maar ik mocht gelukkig even tussendoor. En dus had ik eindelijk weer R$, (Braziliaanse Reals).

Dus maar de stad in, wat eten kopen. Even kort een bezoek gebracht aan de katholieke kerk van Botafogo. Een prachtig klein bouwwerk van begin 1900 schat ik. De kracht van de eenvoud. Vervolgens door de straten van Rio de gedwaald, wat gegeten en vooral genoten van de stad.

's Avonds heb ik samen met mijn kamergenoten en wat andere jongeren een bijeenkomst van Braziliaanse jongeren mee gemaakt. Aan het strand van Botafogo kwamen ongeveer 300 jongeren samen om te dansen, te chillen enz. Maar de politie was erg op de hoede, hier mag geen alcohol worden gedronken in het openbaar. En al helemaal geen drugs gebruikt worden, maar helaas de geur van wiet kwam mijn neusgaten uit. En ik was niet de enige die dit opmerkte. De anderen waren ook niet zo blij met deze geur en besloten de confrontatie niet op te zoeken. De kans dat er een opstand tegen de politie was aanwezig werd mij verteld. En daarom gingen we terug naar het Hostel en daar hebben lol gemaakt tot in de nacht. Met geld opzak gaan we morgen er een leuke dag van maken, bestemming voorlopig wel onbekend dus maar eens google'n.

Zoute smaak van het zeewater brengt zoete herinneringen mee

Maandag, eerste dag van een nieuwe week. Gebruikelijk recept, ontbijten, douchen, mail bijwerken en daarna plannen maken voor de rest van de dag. Gezien het weer was dat niet zo moeilijk. 30 graden en een strak blauwe hemel. Strandweer dus,

Na een 20 minuten zwerven in het rijkere deel van de stad was de bestemming bereikt. De copacabana. Misschien wel het meest bekende strand van de gehele wereld. Terwijl ik over het strand liep gingen me gedachten al snel terug naar de diverse Noordzee stranden die ik met mijn ouders en Erik vaak bezocht. Later met Isebrant naar Barca, aan de Middellandse zee en diverse meren in binnen en buitenland. De guur, het weer, het water alles samen doet me ongelofelijk goed. Ik kan uren in het zand liggen zonder iets te doen. Vandaag heb ik uren liggen kijken naar de andere strandgangers. Heerlijk om hen te zien zonnebaden, sporten of in de zee te zwemmen. Het water was overigens nog best koud. Dus verder dan pootje baren ben ik niet gegaan. Nee mijn blanke beentjes dienden zich iets meer aan te passen aan de gemiddelde inwoner van deze stad.

Daarna heb ik de plaatselijke aldi bezocht voor wat vocht en het nodige voedsel. En tegen zes'n was ik terug in Botafogo. Nu zit ik heerlijk buiten na te genieten van het weer en jullie eens lekker te verblijden met mijn verhalen. Vooral de oud collega's die via de mail van riet op de hoogte zijn gebracht van mijn weblog heet ik van harte welkom, dank voor de reacties.

De weersvoorspelling voor morgen is gelijk aan vandaag dus opnieuw maar genieten van het strand. Misschien daarna nog even met de metro naar de bouwval die Maracana heet. Hopelijk zijn daar de eerste contouren van een nieuwe voetbaltempel zichtbaar. We zullen wel zien. Foto's van vandaag volgen in de loop van jullie nacht.

Toevoeging:

Over mijn mening kan ik duidelijk zijn, terecht dat VI de televisiering won. Het is een publieksprijs dus is er gewoon geen discussie mogelijk. Het gaat niet om het beste concept maar om wat de kijker het beste programma vindt. En dat was Voetbal International. Voor wie dit weten wil.

Een ouderwetse Zondag

Vanochtend ben ik tegen 6 uur opgestaan om samen met een aantal Kiwi's de Rugby World Cup Finale te bekijken. Nieuw Zeeland - Frankrijk. Na 80 minuten in spanning hebben gezeten was de opluchting voor mijn mede reisgenoten groot. 8 punten voor the All Blacks - 7 voor Le Bleu. En daarmee was hun dag geslaagd terwijl de mijne nog moest beginnen. Maar de basis was gelegd. Al vroeg ik me wel even af of ik net als zij wel een WK finale zou willen bekijken in een ander land waar mijn sport niet gekend is. Stel je voor dat je de WK voetbalfinale zou moeten kijken in Iran bijvoorbeeld. Zelfs al zou Nederland winnen dan nog moet je in het holst van de nacht rustig blijven. Nee, dat is niets voor mij.

De dag werd kort onderbroken voor een extra uurtje slaap waarna het sportmenu werd vervolgt met Man Utd - Man City. En natuurlijk via vi.nl Ajax - Feyenoord bijhouden. Wat betreft de Manchester Derby; mijn met gezel van gister Jeane moet een verschrikkelijk gevoel hebben overgehouden. Haar United werd met 6-1 verslagen. Soms kun je ook tevreden zijn met een 1-1 gelijkspel.

Volgende stop, Bahia - Vasco da Gama. Ditmaal bijgestaan door mijn kamergenoten uit Brazilie. Het bleek slechts een korte tussenstop. Tegen vier uur ben ik maar eens opgestapt om naar het Engelhao te vertrekken. Vanaf de metro bijgestaan door diverse Flamengo supporters. Vooral in de trein naar het stadion was een rood-zwarte zee van fans zichtbaar. Al zingend en feestend trokken we samen op naar het stadion. Een uurtje voor de wedstrijd was ik al in het stadion. En de sfeer was overweldigend. Zonder het zelf te beseffen had ik een kaartje gekocht voor vak van de fanatieke Flamengo supporters. En omdat ze hier in Rio blijkbaar geen zin hebben in controle en discussies over plaatsen is een bezoek aan een wedstrijd een openbaring op zich. Gewoon eenmaal je tickets laten zien en je kunt verder in het stadion je gang gaan. Geen vaste plaatsen, geen stewards die je dwingen te gaan zitten. Nee, ik stond aan de rand van de gracht, ongeveer 10 meter van de grasmat en kon blijven staan. Super. De wedstrijd zelf was eerder spannend dan goed. De 1-1 eindstand was rechtvaardig, al vonden de Flamengo fans dat hun onrecht was aangedaan. Santos had een strafschop gekregen, terecht vanaf mijn zicht en de thuisploeg was een doelpunt ontnomen vanwege buitenspel. Ook dit was volgens mij goed beoordeeld. Maar gelukkig maakte de rood-zwarte brigade nog de gelijkmaker waardoor ik veilig en wel het stadion kan verlaten. Al was ik even middelpunt van de feestvreugde toen na de gelijkmaker de spelers besloten vlak voor mijn neus de goal te vieren. Vanaf de tribune vlogen de fans op mijn rug. Maar dat was van vreugde en niet van woede en dus zonder enige schade. Na de wedstrijd bleek al snel dat ze hier wel zonder veel overlast iedereen begeleiden naar de treinen. Ik was zelf met het maken van foto's en bewondering van de fans binnen een kwartier terug in de trein naar het cs van Rio. Kortom lang leve het Braziliaanse voetbal.

De foto's en video's geven een beeld van wat ik vandaag heb beleefd. Het was een prachtige sportdag voor mij. Zoals mijn zondag eruit hoort te zien. Sport, sport en .... Wel wil ik ook in mijn blog aandacht besteden aan Andrea Simoncielli, een Italiaanse motorcoureur die vanochtend om het leven kwam op het circuit van Sepang. Opnieuw blijkt dat de dood dichterbij is dan we zelf willen zien. Hoe veilig sommige dingen ook lijken,er schuilt meer gevaar dan we beseffen.

Morgen ga ik maar eens een bezoek brengen aan het strand, een kwartiertje lopen aldus mijn kamergenoten. Foto's volgen, ik zal vooral de mannelijke volger voorzien van wat kijkwaar. Blijkbaar is daar behoefte aan. Dank voor de laatste reacties, iedereen op het Esdal succes met een nieuwe schooldag na de herfstvakantie en tot nader bericht,

Slecht weer

Gister na dat ik jullie voor het laatst berichte heb ik nog een paar uur buiten gezeten met een aantal andere gasten. We spraken af dat we vandaag naar het strand zouden gaan.

Maar vanochtend toen ik aan het ontbijt zat bleek het weer te slecht te zijn voor een bezoek aan het strand. Het was bewolkt, +/- 20 graden maar wel droog. Een van de beste dagen die we de afgelopen zomer zouden beleven in Nederland. Maar voor Rio begrippen slecht weer. En dus werden de plannen veranderd en een nieuwe locatie gezocht.

Jardín Botánico de Río de Janeiro,

Te samen met 3 anderen reisden we af. Een korte bustrip van nauwelijks tien minuten bracht ons aan de ingang. Gelukkig spraken twee medereizigers portugees en met een plattegrond en een fotocamera in hand tradden we binnen. Het park zich een verzameling van diverse botanische tuinen. Te vergelijken met de Hortus in Haren (Groningen). Alleen nu in de vrije natuur. We hebben een heerlijke wandeling gemaakt en elkaar beter leren kennen. Daniella, een meid uit Belo Horizonte vertelde me over haar reis naar ons Europa,. Ze had zich verbaast over de manier waarop wij aankijken tegen reizen. Hier in Brazilie is een reis van 5 a 6 uur normaal. Terwijl wij op zien tegen een bezoek aan Amsterdam wat wel 2 uur van ons aller Drenthe ligt.

Aan het eind van de trip zijn we maar op zoek gegaan naar een restaurant om onze magen te vullen. Na wat omzwervingen kwamen we bij een zelfbedieningsrestaurant. Heerlijk gegeten, een kipfilet met rijst. En vooral veel vers fruit, watermeloen, mango, ananas, aardbei, sinasappel, genieten dus. Het is de gewoonte dat je net zoveel neemt van het fruit tot je bent uitgegeten. Daarnaast kun je een keuze maken uit diverse andere gerechten zoals rijst, aardappelen en worst. Kortom ik mis de keuken van mama (NOG) niet.

Terug in het Hostel vooral lekker niets gedaan, gewoon chillen zoals de jongere generatie het noemt. Morgen wordt het weer beter, 27 graden en veel zon. Strandweer dus.

De foto's van deze dag zullen nog volgen. Groeten vanuit een koud Rio,

Roomies

Vandaag mijn eerste dag in Rio de Janeiro,

Na een goede nachtrust ben vanochtend rond de klok van 8'n uit mijn bed gekomen. Het ontbijt hier op het hostel is prima. Brood met kaas of ham, een stuk cake, melk of koffie en watermeloen. Daarna heb ik kennis gemaakt met mijn kamergenoten. Ze komen vanuit diverse steden in Brazlie en verdienen hier in Rio hun geld als zelfstandig zakenman. Jongens van mijn leeftijd die stad en land afreizen, logieren in hostels en werken van 's ochtends 10 tot laat in de avond. En dan aan het eind van het jaar voor even terug naar hun eigen huis om in januari terug te keren. Respect.

Van hun advies heb ik dankbaar gebruik gemaakt en zal dat nog wel vaker doen. Vooral de Portugese taal is een probleem, omdat ik alles fonetisch uitspreek zonder klank. Hopelijk lukt het me straks wel om in het Portugees te communiceren.

Na een heerlijke doucheheb ik mijn laptop maar eens aangezet. Gelukkig werken de stekkers en is opladen geen probleem. En dat is maar goed ook want de reacties waren talloos. Nogmaals dank en blijf reageren!. Ik probeer zoveel mogelijk reacties te beantwoorden, lezen doe ik ze sowieso. Wat betreft ene Richard uit Kl'veen, foto's van het vrouwelijk schoon volgen later.

Daarna via Skype met het thuisfront contact gehad (martin.menke85) en ook dat werkt boven verwachting al was de internetverbinding even weg. En dus met een goed gevoel vanmiddag maar eens de stad bezocht. Voor wie ooit in een Zuid Europese stad is geweest, Rio is vergelijkbaar hiermee, veel lawaai, emoties en gebaren. Ik ben met de metro vanaf Botafogo naar het Centraal station gegaan en vandaar met de trein naar Engenhão. De eerste foto's hiervan zijn inmiddels geplaats. Vanuit de trein Maracana gezien en een betonen gedaante ergens boven op een berg. Misschien een optie om die eens van dichtbij te zien.

Bij het stadion heb ik tickets gekocht voor de wedstrijd Flamengo - Santos, voor de voetballiefhebbers onder u dat is vergelijkbaar met Ajax-Feyenoord. Flamengo is de grooste club van RIo, vooral de club van de arme beroepsbevoling en Santos uit Sao Paulo is winnaar van de CL in Zuid Amerika. Bekenste spelers zijn Ronaldinho (F) en Neymar, Ganso (Santos), die spelen ook in het Braziliaanse elftal, la selecao. Genoeg reden om uit te kijken naar zondagmiddag 18.00 u. plaatselijke tijd. Daarvoor dus maar even internetten voor de samenvatting van die andere topper in Nld.

Voor nu ga ik me omkleden en daarna wat eten halen, KFC is om de hoek!.

Groeten uit Rio, en blijf vooral reageren ook als je vragen hebt over mijn reis of over dit land,