Vooraf heb je altijd doemscenario's, dingen waarvan je hoopt dat je dat in ieder geval niet hoeft mee te maken. Een daarvan is het moment waarop je geld op is en je geen geld meer kunt pinnen. In mijn geval omdat mijn pinpas en creditcard beide zijn vernietigt. De magneetstrip werkt niet doordat de pinautomaten hier in Rio niet allemaal werken met onze Europese passen. Wereldpas noemt de Rabobank dat.

Tot aan vandaag heb ik me kunnen redden, op het vliegveld heb genoeg geld kunnen pinnen om de dagen door te komen. Gelukkig nadat mijn ouders contact hebben gezocht met de bank in Nederland bleek het probleem opgelost kunnen worden. Ik zou een nieuwe pas krijgen vanuit Nederland en tot die tijd zou ik geld kunnen opvragen bij Emercy Cash. Vanochtend deze mensen gebeld, wordt doodleuk gezegd dat ze niet leveren aan Brazilie omdat ze geen samenwerkingscontract hebben. Bedankt, dat had je ook op je website kunnen plaatsten of in de formulieren laten zetten die mijn moeder heeft opgehaald bij de bank. Maar nee, nu heb ik vanuit Rio een half uur aan de telefoon moeten wachten, doorverbinden en dan dit antwoord. Sorry meneer maar wij kunnen niets voor u doen.

Ik via internet het nummer van de Nederlandse ambassade opgezocht, gebeld en nog voor de medewerker mij uit kon leggen hoe ik aan geld kon komen was mijn beltegoed op. Kortom wat nu? Geen geld, geen beltegoed en geen idee hoe dit op te lossen. Maar de redding was nabij, mijn broer (tje) Erik was inmiddels thuis en heeft voor mij met Western Union gebeld. Dit bedrijf regelt de transfers van geld naar het buitenland. Het bleek vrij eenvoudig te werken. Hij heeft mijn gegevens genoteerd en is bij de plaatselijke Turk in Emmen langs gegaan en heeft geld overgemaakt.

Nu moest ik het hier alleen nog ophalen. Banco do Brasil, ongeveer 10 minuten lopen vanaf het hostel. Aangekomen eerst door politie gecontroleerd, best vreemd om de bank in te gaan door een detectiepoort en dan een pistool op je tas voelen omdat ze de inhoud niet vertrouwen. Daarna moest ik de medewerker uit gaan leggen dat ik hier kwam om geld op te halen. En dat lukte met veel moeite handen, voeten en een formulier waar ik de gegevens op had genoteerd. Ik werd naar een helpdesk gebracht en wonder boven wonder spraak de vrouw Engels, achteraf gelukkig maar want anders was het een hele lange zit geworden.

De eerste vraag, heeft u een kopie van uw visa en uw paspoort. Nee, alleen het paspoort. Sorry meneer, maar u zult toch eerst een kopie moeten laten maken. Ik weer terug naar het hostel voor een kopie. 10 minuten later begon het interview.

Klopt de volledige naam van mijn broer? Ja

Welke relatie heeft u met deze persoon? Hij is mijn broertje, de achternamen zijn gelijk

Wat is uw geboortedatum? Dat staat op mijn paspoort, 6 november 1985

Waar bent u geboren, Amsterdam? Nee, Groningen. Dat staat er ook.

Waar woont u nu dan want dat staat er niet op? Jawel, Emmen er staat de burgermeester van ...

Wanneer is dit document afgegeven? 16 januari 2008

Bent u getrouwd? Nee, ik woon nog thuis bij mijn ouders

Op welk niveau bent u opgeleid? HBO, Master of education

Welke opleiding heeft u gevolgd? Master of education, docent economie & geschiedenis

Op welke dag bent u gearriveerd in Brazilië? Donderdag ,20 oktober 2011

Waar verblijft u op dit moment? Beach Backpackers Hostel, Rua Guilhelmina Guinle 95, Botafogo

Hoe lang verblijft u daar? 10 dagen, ik reis zondag af naar Belo Horizonte

Wat is de reden van uw verblijf in Brazilië? Vakantie, ik trek rond in Brazilië

En dan eindelijk, wilt u daar een handtekening zetten meneer Menke

Na een uur ondervragen was ik er in geslaagd om mijn geld te krijgen. Het nummertje van het afhaal loket was inmiddels al lang verlopen, 50 mensen waren inmiddels gepasseerd. Maar ik mocht gelukkig even tussendoor. En dus had ik eindelijk weer R$, (Braziliaanse Reals).

Dus maar de stad in, wat eten kopen. Even kort een bezoek gebracht aan de katholieke kerk van Botafogo. Een prachtig klein bouwwerk van begin 1900 schat ik. De kracht van de eenvoud. Vervolgens door de straten van Rio de gedwaald, wat gegeten en vooral genoten van de stad.

's Avonds heb ik samen met mijn kamergenoten en wat andere jongeren een bijeenkomst van Braziliaanse jongeren mee gemaakt. Aan het strand van Botafogo kwamen ongeveer 300 jongeren samen om te dansen, te chillen enz. Maar de politie was erg op de hoede, hier mag geen alcohol worden gedronken in het openbaar. En al helemaal geen drugs gebruikt worden, maar helaas de geur van wiet kwam mijn neusgaten uit. En ik was niet de enige die dit opmerkte. De anderen waren ook niet zo blij met deze geur en besloten de confrontatie niet op te zoeken. De kans dat er een opstand tegen de politie was aanwezig werd mij verteld. En daarom gingen we terug naar het Hostel en daar hebben lol gemaakt tot in de nacht. Met geld opzak gaan we morgen er een leuke dag van maken, bestemming voorlopig wel onbekend dus maar eens google'n.