Mijn laatste dag in Zuid Amerika. En het weer had er rekening mee gehouden blijkbaar want het regende werkelijk de gehele dag. En dus zat er niets anders op dan een douche te nemen, wat te ontbijten en daarna de koffer in te pakken voor de reis terug naar Nederland. Het lange wachten kon beginnen om elf uur 's ochtends. Ik had geen plannen meer en wou het liefst direct in het vliegtuig naar huis stappen. Rio was een verregende stad zonder de sfeer van de laatste paar dagen. Iedereen bleef hangen in het hostel in de hoop dat het zou opklaren maar helaas. Ik trok nog even naar het winkelcentrum, gewoon even een frisse neus halen. Na een uurtje rond gezworven te hebben zonder ook maar iets van waarde gezien te hebben keerde ik terug.

Na het eten bleken de uren nog trager te gaan dan de weken voorafgaand. De regen was dan wel even verdwenen maar de motivatie om iets te gaan doen was weg. Gelukkig was de taxi zeer vroeg al op het hostel. Ik nam afscheid van de laatste mensen die ik had ontmoet de afgelopen weken. Afscheid van een reis waarvan de inpakt nog niet eens kon overzien. Maar toch begon de reis naar huis. De taxirit duurde slechts een half uurtje en daarna stond ik terug op het internationale vliegveld van Rio. Acht weken geleden stond ik hier ook, nauwelijks twee maand en toch zoveel gebeurt. Na meer dan een uur wachten konden we eindelijk inchecken. Rio via Londen naar Amsterdam.

De dag was lang geweest, veel te lang voor mijn gevoel. Gelukkig wachtte nu de reis naar huis. En als goed zou gaan kwam ik tegen de avond terug in Klazienaveen. Mijn gevoel op het vliegveld was merkwaardig genoeg niet echt goed. Ik wist niet wat ik moest, blij zijn om naar huis te gaan of treurig vanwege het afscheid van zoveel moois. Ik ben vooral heel dankbaar dat ik dit ooit heb mogen beleven. Vaarwel Rio misschien tot ooit.