De laatste paar dagen in Rio en het weer is geweldig. Nadat ik in de ochtend nogmaals een poging waagde om mijn Peruviaanse Soles in te wisselen, uiteraard zonder succes, ben ik in de na middag naar het strand gegaan. Ik wil vooral nog een paar dagen genieten van zon zee en strand. De reis komt tot zijn einde en langzaam begint dat ook tot mij door te dringen. Er is de laatste weken zoveel gebeurt dat ik in een achtbaan van emoties leefde. Die achtbaan stopt pas aanstaande vrijdag maar nu verminderd hij alvast wat vaart. Het is nu nog vooral genieten en niet zo zeer meer de wens om nieuwe mensen te ontmoeten of om toeristische bezienswaardigheden te bezoeken. Ik heb bijna alles in Rio gezien wat ik wou zijn. En dus blijven de grote spannende helden verhalen waarschijnlijk uit. Nee nu is het vooral tijd de balans op te maken.

Mensen in Rio zijn vriendelijk en proberen ze te helpen daar waar mogelijk. Alleen de taalbarrière zorgt ervoor dat het soms best lastig is. Ook hun karakter zit ze vaak in de weg. Alles op zijn tijd mentaliteit hier is voor ons Europeanen nauwelijks aanvaardbaar ook al ben ik hier een paar maanden. Elke keer weer verbaast een Braziliaan je als je probeert een afspraak te maken. Gelukkig zitten ze wel altijd vol met passie en genieten ze zichtbaar van het leven. Ik weet zeker dat ik dat de komende tijd ga missen. In het koude kille Nederland zijn we nuchter en rustig. Morgen maar eens nader in gaan op de problemen van deze reis en dan de laatste dag de you must see points.

Morgen ga ik mee naar het kantoor van de jongens, daarna wacht een afscheid van Ricardo. Ik heb heel veel aan hem te danken en zal hem gaan missen. Hopelijk komt hij ooit nog eens op bezoek in Nederland. Maar de toekomst heb ik niet in de hand.