Vanuit Lima was het een kort nachtje, vijf uurtjes slapen in het vliegtuig. Daarna van uitchecken bij TACA naar inchecken bij Webjet. TACA is een van de grootste vliegtuigmaatschappijen van Peru en het comfort op de vlucht is te vergelijken met KLM. Je krijgt eten en drinken aan boord en er wordt een film afgespeeld. Webjet is de Braziliaanse evenknie van Ryanair, goedkoop in verhouding tot andere maatschappijen maar daardoor wel minder comfort. Echt een maatschappij om een kort vluchtje te nemen van de ene naar de andere stad. In mijn geval van Sao Paulo naar Rio de Janeiro. Net als bij Raynair kom hier ook terecht in een fokker hal buiten het vliegveld. Deed me denken aan de vertrekhal van Raynair in Bremen. Maar gelukkig verliep de vlucht naar wens en was ik deze ochtend tegen 10 uur in Rio de Janeiro. Vanuit het nationale vliegveld is het een half uurtje met de bus naar Botafogo. Eindelijk een bus waarbij je niet hoeft te vertrouwen op de buschauffeur maar zelf precies weet waar je heen moet. En dus bereikte ik het hostel ditmaal zonder enig probleem.

Terug in Rio de Janeiro, na 6 weken rond trekken door Zuid Amerika voelt het als even thuis komen Je kent het hostel, de omgeving en de mensen van de receptie. Heerlijk om gewoon de laatste week te relaxen voordat ik terug keer in ons koude kikkerlandje. Al hoe wel we natuurlijk terug in Rio met een geldprobleempje te maken hebben. Sommige dingen horen nu eenmaal bij deze stad. Voor iedereen die ooit rond gaat trekken in Zuid Amerika, zorg ervoor dat je minimaal twee a drie creditcards op je naam hebt en wees voorbereid op geld problemen. Omdat de mensen hier nauwelijks Engels spreken, behalve het bankpersoneel zul je zelf iets moeten ondernemen om duidelijk te maken wat je wilt. En dat wordt dus met handen en voeten uitleggen dat je van Peruviaanse Soles Braziliaanse Reals wilt maken. Ik dacht slim te zijn door in google te vertalen, ik wil graag soles wisselen naar Reals. Maar in het Portugees betekent wisselen van munten naar biljetten bleek achteraf. En dus moest ik weer mijn beste glimlach te voor schijn halen en toen bleek dat ik niet bij een bank terecht kon maar dat je hiervoor speciaal naar Copocabana moet waar je geldwisselkantoren vindt. Morgen maar even terug naar het strand van Copocabana.

Terug in het hostel bleek het temperatuur verschil, van 20 naar 35 graden en de lange reis me even teveel. En dus heb me maar even op mijn bed laten vallen en ben een paar uurtjes gaan slapen. Je word oud hoor ik jullie nu denken. Gelukkig maar zegt mijn moeder dan altijd! Na mijn middagslaapje en wat hernieuwde kennismakingen ben ik 's avonds wat gaan eten met Ricardo. Fijn om de jongens weer terug te zien. We hebben heerlijk gegeten in een Braziliaans Restaurant. Voor de fijnproevers onder u, een kipfillet met roomsaus, gekruid rijst en salade. Na een paar uur bijpraten over de laatste weken en de toekomstplannen zijn we terug gegaan naar het hostel. Ricardo slaapt in een ander hostel waar hij meer comfort vindt, logisch als je een jaar lang in de drukte leeft van de diverse tourristen. De andere Roomies van dag 2 zijn er nog steeds. Nadat ik afscheid had genomen van Ricardo, we zullen morgen elkaar weer zien, ben terug gekeerd op het hostel. Daar waren alle ander jongens weer eens aan de cola, of zoiets. Maar fijn om ze te zien. Ik heb direct kennis gemaakt met de andere kamergenoten, twee Duitse meiden die Nederlands spreken en uit Koblenz komen. En ze hebben beide een vriend!! Foto's zijn ook niet verkrijgbaar!! Maar gezellig was het wel. We hebben tot in de nacht gezamenlijk gezeten en daarna wachtte een welverdiende nachtrust op me. Morgen de laatste vrijdag in Zuid Amerika.