We zijn gister geëindigd op het vliegveld van Sao Paulo. Ik moest vandaag nog wachten tot de klok van half 5 voor ik eindelijk in kon checken. En volgers van dit blok weten dat ik nu juist niet mijn sterkste punt is. En omdat ik niet het risico wou lopen dat er iets met mijn bagage zou gebeuren durfde ik mijn ogen ook niet echt te sluiten voor langere tijd. Al ben ik toch nog een half uurtje in slaap gedommeld. Gelukkig lagen mijn voeten op de koffer en mijn hoofd tegen mijn tas dus is er niets gebeurt.

Om half 4 stond op de borden dat je kon inchecken voor mijn vlucht. Na goed Braziliaans gebruik liep dit natuurlijk weer uit. Maar er was nog een probleem wat mij veel meer zorgen baarde. Want opeens werd gezegd dat je voor het inchecken van je bagage voor een internationale vlucht even 30 euro extra moest betalen. Geld dat ik helemaal niet bij de hand had. Voor de zekerheid heb ik al het geld verdeeld over koffer, tas en kleding. Dus ik heb me maar weer eens van de domme gehouden en heb de koffer ingecheckt en ben naar de douane gegaan. Niemand die daar iets vroeg over de het betalen van het bedrag dus daarna gewoon naar de gate. En ook daar heb ik geen problemen gehad. Dus waar dit verhaal nu precies weg komt en wat de achterliggende gedachten ervan waren geen idee? Misschien krijg de rekening nog ergens gepresenteerd maar dat zien we wel weer als ik Brazilië terug keer.

De lange nacht was voorbij en eindelijk kon de vlucht naar Lima vertrekken. In totaal 5 uurtjes vliegen, en dus ook vijf uurtjes slaap inhalen exclusief tien minuutjes ontbijt. Gelukkig waren de weersomstandigheden goed volgens de piloot en dus kwamen we ruim op tijd aan op J. Chavez Int. Airport in Lima (Peru). Al daar wachtte opnieuw een enorme hoeveelheid invulformulieren. Je zou toch als Europeaan bijna vergeten hoe makkelijk onze grensovergangen tegenwoordig zijn. En nadat mijn koffer ook uit het vliegtuig was en door de controleurs goed gekeurd was, wachtte een hernieuwde incheckprocedure. Ik vloog nu met een andere maatschappij naar Cusco. Opgelucht dat ik op tijd de zaak rond had stapte ik tevreden het vliegtuig in. Na iets meer dan een uurtje vliegen lande ik op het vliegveld van Cusco daar wachtte een taxichauffeur me al op en binnen tien minuten was ik op het hostel Marani. Omdat de eigenares een Nederlandse is was het een stuk makkelijk informatie in te winnen over een en het ander.

Cusco is een stad in het Andes gebergte en ligt op 3300 meter. De stad was ooit de hoofdstad van het Inca rijk. Van de rijke geschiedenis vind je in en om de stad nog heel veel terug. Het meest aansprekende is Manchu Picchu, maar daarover bericht ik zaterdag na mijn bezoek wel.

Inmiddels ben al een aantal dagen aan de pil. Deze pil is mij aan bevolen door mijn dokter, het betreft namelijk de malariapil. Uit voor zorg moet tot het eind van mijn reis elke dag een pil in nemen. En als jongen moet je daar best even aan wennen. Niet dat het innemen zoveel moeite kost hoor, maar je vergeet het soms bijna. Maar vandaag heb ik braaf na mijn tortilla de pil in genomen en ben op mijn kamer rustig gaan liggen laptoppen. Ik zit voor het eerst deze reis alleen op een kamer en dat is best even wennen. Maar voor de komende vier dagen is het best wel een uitkomst gewoon even geen gesnurk, geen mensen die te pas en te onpas de kamer inkomen of verlaten maar totale rust. Morgen de stad maar eens bekijken, genoeg te zien volgens mijn info.