Al maanden lang heb ik na deze dag uitgekeken. De tickets al in de Nederlandse zomer besteld en overal de 27^e met een groot rood kruis ingevuld. Voor mij persoonlijk een van de hoogtepunten van deze reis. Iedereen heeft wel iets waarvan je jaren lang zegt, als ik ooit nog eens in de mogelijkheid ben zal ik dat absoluut graag willen doen of zien. Voor mij is dat een bezoek aan een Formule 1 GP. En dan ook nog eens in de stad van mijn persoonlijke held Ayrton Senna.

Wie Senna was? Ayrton Senna was een Braziliaanse autocoureur die eind jaren tachtig, begin jaren negentig grote succes vierde. Hij werd driemaal wereldkampioen en word alom gezien als de beste coureur die ooit heeft geleefd. Vooral hier in Brazilie is hij tot op de dag van vandaag een held. En dat is in mijn ogen meer dan terecht. Ik ben zoals mijn oud mentor en latere collega Jaap Meijer ook zei; wars van opsmuk. Ik vind niet dat je mensen op een voetstuk moet plaatsen en aanbidden. Ik heb respect voor de prestaties van sporters, geniet van de muziek van artiesten en waardeer anderen om wie ze zijn of wat ze hebben gedaan. Maar een echte voorbeeld heb ik niet, nooit gehad ook. Maar toch toen ik het boek, de rechtervoet van god als raakte ik onder de indruk van de mens Senna. Hij had de wil om ten koste van werkelijk alles de beste te zijn. Voor hem telde alleen winst. En daar had hij alles voor over. Soms tot over het randje. Maar dat alleen op het circuit. In de auto was alles toegestaan maar daarnaast was Senna een echt familiemens. Hij hield zich bezig met het wel en wee van de kinderen uit zijn geboorteland. Zijn stichting Seninha (kleine Senna) is al decennia lang bezig met het verbeteren van de mogelijkheden van kinderen in favela's. Deze twee samen combineren is voor mij een goed leven, strijden en kansen nemen waar je ze krijgt. Alles geven wat in je zit en niet opgeven. Maar daarnaast sociaal betrokken zijn, niet alleen voor jezelf leven maar ook de medemens. Senna overleed in 1994 tijdens de GP van San Marino maar zijn status bleef en het respect groeit. Hij is een held.

Vandaag was ik vroeg op het circuit, niet gepland maar doordat er speciale treinen werden ingezet duurde de reis slechts 40 minuten. Aldaar heb ik een andere Braziliaanse oud coureur aan werk gezien, Nelson Piquet in zijn Brabham uit 1981. Daarna was het vooral wachten op de start van de GP. Om 2 uur was de spanning op de tribunes om te snijden. Iedereen had hoge verwachtingen en stiekem dansten we voor een beetje regen. Helaas bleef deze uit ondanks een paar sputters een uurtje voor de race. En dat zorgde voor een tegenvallende race, de zo gehoopte spanning bleef uit en de race werd een voorspelbare strijd tussen redbull. Alleen twee duels bekoorden het publiek nog, thuisfavoriet Massa bleef ronden lang Lewis Hamilton voor en de strijd om de derde plaats werd enkele ronden voor het eind beslist in het voordel van Jenson Button die Fernando Alonso versloeg. Vele toeschouwers verlieten al vroegtijdig het circuit. Teleurstelling alom. Maar persoonlijk heb ik echt genoten, jammer dat de race niet pracht wat je hoopt maar op dit spektakel mee te maken is geweldig. Drie dagen lang heb ik genoten van autosport. Of het ooit nog eens mee maak, geen idee. Maar kan nu zeggen dat ik het wel mee gemaakt heb, ik weet wat het is om een Formule 1 race van dichtbij te zien.

Morgen heb ik geen plannen, ik verblijf nog twee dagen in de stad van mijn held. Woensdag wacht het vliegtuig naar Peru. Misschien maar eens mijn koffer inpakken voor de komende reis.