Om stil van te worden
Vandaag mijn laatste uren in Porto Alegre en daarna een lange busrit naar Sao Paulo. Tegen tweeën start de reis en pas morgen om 9 eindigt de reis. Ik heb weinig gedaan in de tijd voor ik zou afreizen naar het station. Het gebruikelijke, douchen, koffer klaar maken en nog even wat internetten. En daarna nog even naar de supermarkt voor wat voedsel tijdens de lange reis.
Eigenlijk zou ik deze dag moeten samenvatten als een reisdag zonder nieuws. Maar er was wel degelijk nieuws. Via hyves volg ik al maanden de strijd van mijn oudklasgenoot Nick Loves tegen kanker. Hij heeft een enorm moeilijke tijd achter de rug met chemo kuren en uiteindelijk een operatie. Het moet voor hem, zijn ouders en anderen in zijn directe omgeving een verschrikking zijn geweest. Maar gelukkig las ik op hyves dat de operatie gelukt was en dat zijn wereld er nu een stuk positiever uit lijkt te zien. Gelukkig maar. Ik weet niet of hij überhaupt weet van mijn reis, waarschijnlijk niet omdat hij zijn eigen strijd heeft moeten vechten maar als iemand hem de komende tijd nog tegen het lijf loopt laat hem dan weten dat ik van hier ontzettend met hem mee leef en dat hem veel sterkte en succes wens in leven. Hij heeft ontzettend veel respect afgedwongen met de manier waarop hij zijn ziekte deelde met de buitenwereld.
Het voelde vreemd om ze ver van huis dit bericht te lezen. Ik besefte weer waar ik was en hoe ontzettend gelukkig ik mag zijn met deze reis. Dat ik instaat ben om deze reis te maken mede dankzij de enorme steun van zoveel mensen. Over een paar weken als ik thuis ben besef ik waarschijnlijk pas echt hoeveel mensen daadwerkelijk met mij hebben geleefd deze reis. Het liefst zou ik jullie dan allemaal persoonlijk danken. Maar dat zien we dan wel weer. Eerst wacht een lange busrit, gelukkig met een goed gevoel.
Reacties
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}