Het is vandaag zondag en dus een rustdag. De komende week wachten nog reizen naar Montevideo per boot, en naar Porto Alegre en Sao Paulo per bus. En dus leek me verstandig voor het eerst deze reis uit te slapen. Nou ja, in ieder geval niet eerder als om elf uur mijn bed te verlaten wat echt uitslapen was er niet bij. Blijkbaar wendt jouw lichaam snel aan een dag ritme van 8 uur slaap.

Ik voelde me niet echt fit en dus ben ik in de middag blijven hangen in het hostel. Wat chattten met mama en papa via msn. Respect voor de snelheid waarmee ze dit leren. En wat muziek luisteren. Pas tegen een uurtje of vier ben ik de stad in gelopen. Ik wou de wijk la Boca bezoeken. Een schilderachtig wijkje in het zuid-westen. Het was een fijne wandeling door nauwe steegjes, via een marktje met opnieuw enorm veel prullaria, maar ditmaal ook met leuke schilderijtjes en een park waar de bevolking zich vermaakt. De stad zelf is verder uitgestorven, geen auto's, geen winkels die open zijn en geen mensen op straat. En dat voor een miljoenenstad. Het doet bijna beangstigend aan.

Maar in het parkje voelde je de warme sfeer. Mensen vermaakten zich met sporten en eten. Er werd muziek gespeeld en gedanst. Best gek dat wij koudbloedige mensen op zondag behalve op een voetbalveld ons verder niet vaak vertonen. Als ik op zondag door het bos fiets zie je hooguit wat wandelaars of fietsers met het zelfde doel, iets doen. Geen warme sfeer van even rustig niets doen. Dat kennen we niet, of we willen het niet kennen. Ons levensritme gunt ons daar geen tijd voor. En ik weet ook zeker dat ik terug in Nederland ook me weer aanpas aan het ritme. Want dat zijn we al jaren gewoon. Zondag is een dag in de week en een rustdag, zoiets noemen we vakantie.

Nog een 10 minuten later bezocht ik het stadion van Boca Juniors, het Bombonera. En wederom moet ik het doen met foto's vanaf de buitenkant want veel meer was er niet te zien. Alles zat potdicht en behalve een boos kijkende bewaker heb ik niemand kunnen ontdekken. Mijn moeder zou zeggen, doorstrepen als gezien. Maar verder ook niet wat behoorlijk tegen viel. En dus heb ik mijn wandeling maar vervolgt door de wijk. Maar van de beschreven schilderachtige huizen heb ik weinig kunnen ontdekken. En dus restte niets anders dan terug te gaan naar mijn hostel. Zelfs in Zuid Amerika blijft de zondag voor mij een merkwaardige tussenkomst in een drukke week.

Goed nieuws uit Nieuw - Weerdinge, het bouwen van onze carnavalskar vordert behoorlijk. Goed gedaan collega bouwers. Ik ben straks topfit om de laatste hand te leggen want zoveel tijd hebben we niet meer. Maar ik heb er alle vertrouwen in dat we menig een gaan verbasen met ons ontwerp. De eerst komende zondagen in Nederland zijn in ieder geval wel bezet. Vervelen is er dan niet bij.

Morgen mijn laatste dag in Buenos Aires, dus weer koffers inpakken, spullen klaar maken alles checken en opmaken voor de volgende trip.