Vandaag bij het ontbijt hoorde ik een interessant nieuwtje. Wereldwijd was het museumnacht. Dit betekent dat bijna alle musea gratis zijn te bezoeken tussen 's avonds acht en 's nachts 2 uur. En dat leek mij ook wel wat, in plaats van overdag in het donker een museum bezoeken. En dus heb ik de rest van de dag mijn weblog bij gewerkt, iets wat tijd werd ook. Er zijn wat nieuwe verhalen en foto's toegevoegd. Toen maar eens opzoek gegaan naar een ticket voor de bootreis naar Montevideo. Opzich geen probleem, via internet heb je direct een kaartje. Maar mijn creditcard is door de problemen in Rio geblokkeerd en dus moest ik opzoek naar een nummer. De mensen vanuit het hostel waren niet erg behulpzaam en zeiden dat ik maandag maar even bij de maatschappij langs moest gaan. Ik zou dan niet de garantie hebben op een ticket en dus via skype maar even met thuis gebeld. Gelukkig bood dat uitkomst, duizend maal dank Tanta Annelies. Gelukkig heb ik van jou nummer een ticket kunnen bestellen en ben ik zeker van de overtocht dinsdagmiddag.

Later inde middag nog even een bezoek gebracht aan de markt in het centrum van de stad. Een echte rommelmarkt waarbij je uren kunt lopen zonder iets te zien van waarde. Aan het eind van de straat bezocht ik de kathedraal nabij het plaza del Mayo.

De Catedral Metropolitana de Buenos Aires bestaat uit een aantal schepen waarin diverse heiligen worden aanboden en een centraal deel voor de mis. De belangrijkste persoon die er is begraven is kolonel Don Jose San Martin, hij was een vrijheidstrijder in de 19^e eeuw. Volgens de plakkaten in de kerk heeft hij Chili, Peru en Argentinië bevrijd van de Spaanse overheersers. Als geschiedenisdocent weet ik best veel maar hij is me toch even ontgaan. Misschien moeten we in Europa ons maar eens gaan verdiepen in de geschiedenis van andere werelddelen. De prachtige schilderingen van de kerk doen me denken aan de diverse andere kerken die ik al eens bezocht. Een typisch toeristen dingetje, even binnen wandelen de weelde bekijken en daarna weer naar buiten.

Buiten gekomen bleek er een hardloopwedstrijd te zijn. De 5 km van Buenos Aires. En de organisatie had bedacht dat iedere deelnemer een rood shirt moest dragen. Een prachtige rode mars trok aan mij voorbij. En laat hiervan de geschiedenis nog wel weten, rode marsen in China. Dat was toch iets totaal anders. Maar de mensen maakten plezier en hun inspanning werd luid aangemoedigd door de aanwezige toeschouwers.

In de avond trok ik opnieuw de stad in. Dit maal naar het noorden. Met de metro een kleine tien minuten vanaf het hostel naar Plaza Italia. Vandaar liep langs de dierentuin in de richting van het Evita Museum. Misschien wel de bekendste Argentijnse vrouw. Ze is een held voor veel mensen hier. Als vrouw van president Juan Peron streed ze voor de armoede, de vrouwenemancipatie en voor de jeugd. Het museum vertelt je een prachtig verhaal aangevuld met foto's, filmpjes en diverse attributen uit haar leven. Een bezoekje was het zeker wel waard. Al geef ik toe dat het beeld dat je van haar krijgt wel erg rooskleurig is. Natuurlijk zal ze best veel hebben betekend voor de arme bevolking maar om nu te zeggen dat dankzij haar Argentinië een democratie is, nee. Al durfde ik daar niet al te veel over te zeggen, de nacht trok veel ouderen naar het museum en die aanbidden Evita nu nog als een halfgod.