Zo als ik gisteren al vertelde vertrok ik met drie andere Nederlanders naar Bueno Aires. En dus kwam op nieuw de enorme hoeveelheid reisende Nederlanders ten sprake. Misschien zijn er wel meer dan 20 miljoen Nederlanders op deze aarde maar opdat ze allemaal zich hebben verspreid over deze wereld weten we dat helemaal niet. Dus pleit ik voor een volkstelling zoals die gebruikelijk was in de Romeinse tijd. Gewoon alle Nederlands verplichten zich op koningingedag te melden bij zijn of haar geboorteplaats, dan wel de plaats waar je familie vandaan komt of waar je woont. Kijken hoeveel Nederlanders er daadwerkelijk zijn.

Over mijn reis kan ik kort zijn, na de maaltijd heb ik mijn ogen gesloten tot een uur of acht in de morgen en daarna de laatste uren van de busrit van het bijna typisch Hollandse landschap zitten genieten, overigens inclusief de koeien. Om iets na twee uur kwam Buenos Aires inzicht. En nauwelijks zestig minuten later liep ik met mijn koffer door de stad. Ik had afscheid genomen van mijn reisgezellen. Misschien zouden we elkaar nog treffen in de komende dagen. Waar facebook allemaal wel niet goed voor is. En ging opzoek naar mijn hostel. Mijn nieuwe verblijfsplaats ligt in het centrum van de stad. En dus zijn veel bezienswaardigheden lopend bereikbaar. Nadat ik mijn intrek had genomen op de kamer en een van een douche had genoten ben ik de stad ingetrokken. De plaatselijke M bracht wat voedsel en een kleine wandeling genoeg info om er zeker van te zijn dat ik deze stad wel zie zitten. Er hangt een vriendelijke sfeer en de mensen spreken redelijk Engels.

Later op de avond ben ik na het Casa Rosada getrokken. Net als de witte variant in de VS is ook dit het verblijf van de minster president. Of in dit geval presidente,Cristina Kirchner. Het gebouw is vooral bekend door Evita, (http://www.youtube.com/watch?v=OewshbaU2Yc). Door de duisternis zie je de prachtige rose gloed van de het gebouw van ver. Je loopt over het Placa del Mayo, daar waar een paar moeders nog wel eens komen richting deze gloed. Al daar voltrok is gister een prachtige poppenkast. De Argentijnse sporters die deel genomen hadden aan de PAN-games, een soort Olympische spelen voor landen uit Latijns Amerika werden gehuldigd en dus was er veel pers aanwezig. Zenuwachtig liepen cameramensen, fotograven en interviewers rond totdat ze eindelijk hun werk konden doen. Een uur lang was er een uittocht van sporters, geen idee wij ze waren maar ze verlieten het gebouw en trokken ieder hun eigen weg gaande de stad in. Op het laatst gevolgd door het Argentijnse voetbalteam dat morgen een WK kwalificatie wedstrijd heeft tegen Bolivia.

Pas toen de poppenkast over was en het rustig werd rond het Casa Rosada ben ik het hostel maar op gaan zoeken. Morgen is een nieuwe dag.