Wachten duurt zo lang
Vanochtend ben ik eerst even een duikje gaan nemen in het zwembad van het hostel, daarna nog even naar de supermarkt voor vocht en voedsel en tegen de middag al mijn spullen in gereedheid gebracht voor de lange tocht naar de Argentijnse hoofdstad Buenos Aires.
Na reisje van een uurtje kwam ik tegen twee uur aan op het centraal station van Porto Iguacu, de Argentijnse buurman van Foz. Daar vandaan zou mijn bus vertrekken. Maar omdat ik bij toeval dit maal geen extra uur hoefde te wachten bij de grensovergang was ik ditmaal veel te vroeg op het station. En dus restte me niets anders dan een boek te nemen en de komende 2,5 uur in het stadje te verblijven. Een korte wandeling leerde dat het centrum zich perfect leent voor een echte western film. Een cowboy achtig toneel van rond het begin van de vorige eeuw. Alleen de aanwezigheid van stroom en auto's doet je beseffen dat je in de 21e eeuw bent. De bruine kleur van gravel en de houten huisjes zijn wel leuk om te zien maar na een half uur wachten begint ook dat te vervelen.
Maar gelukkig na een lange tussenpauze kon ik om vijf uur plaatselijke tijd eindelijk mijn bus in. En wat schept het toeval, in dezelfde bus zitten nog eens 3 Nederlands. En ook zij maakten zich op voor de lange trip. Een jongen, Jan, uit Oostzaan en twee dames uit Almere, Sara & Lois. Foto's ontbreken heren! Met uren keuvelen en een film waarvan ik de titel al ben vergeten sloten we de dag af. Net na middennacht volgende een avondmaal. Maar daarover straks meer.
Reacties
Reacties
Zien er goed uit dus :-P
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}