Gisteravond om negen uur ben ik vertrokken vanuit Belo Horizonte. En na een busrit van 10 uur kwam ik vanochtend aan op het internationaal centraal stadion van Brasilia. Ongeveer een half uurtje vanuit het centrum. Daarna volgende een busrit naar het centrum en vervolgens een laatste tourtje naar het hostel. En tegen 8 uur in de vroege ochtend was ik op plaats van bestemming. Het enige hostel in de hoofdstad ligt aan een drukke verkeersader. En in de weide omtrek is helemaal niets te vinden. En dus was ik genoodzaakt om opnieuw de bus te nemen terug naar het centrum.

Gelukkig ditmaal vergezeld van een andere jongen. Tom een Brit uit Newcastle. Niet de eerste Engelsman deze reis. Hij was de dag ervoor aangekomen en had ook nog niets gezien. En dus trokken we samen naar het centrum. Bruno, een Braziliaan in het hostel had me gewezen op de weg waaraan je alle regeringsgebouwen en andere bezienswaardigheden kon vinden. En zo gezegd zo gedaan. Een lange 10 baansweg vormt het hart van de stad die pas eind jarig vijftig is ontstaan. Geen centrum zoals wij in Europa kennen met winkels, restaurantjes en andere gebouwen maar alleen maar flats. De weg brengt je langs een theater, het ministerie van onderwijs, van cultuur, van justie en van landbouw. Aan het eind van de straat is het parlementsgebouw. Met een nationaal monument in de vorm van een vlaggenstandaard. Een kwestie van smaak zullen we maar zeggen. Voor mij als geschiedenisdocent was vooral de prachtige trias politica zichtbaar. Aan je linkerhand de rechtelijke macht, in het midden de wetgevende macht en links de uitvoerende macht. Montesquieu had het niet beter kunnen visualiseren.

Nadat we een kerk en een museum hadden bezocht begon ik mijn benen nu toch echt wel te voelen. Het reizen, de etappe van de dag ervoor en de hitte bijna 30 graden begonnen me langzaam te slopen. En dus besloot nog wel mee te gaan naar de TV toren om een aantal foto's te nemen van de stad. Maar een bezoek naar het JK memorial was teveel van het goede. Ik besloot terug te keren naar het hostel.

's Avonds kwam er een nieuwe wending, onze Brit had kennis gemaakt met Daniel een politieagent uit Sao Paulo en ze nodigden mij uit mee te gaan naar een bar in het centrum. Daar hebben we een uurtje gezeten en onze verhalen uitgewisseld. Prachtig voor mij omdat Daniel me verzekerde dat Sao Paulo een veilige stad is en dat tijdens de F1 GP je wel naar de wijk Interlagos kunt gaan omdat dan de politie alom aanwezig is. En ik moest absoluut contact opnemen met hem als ik in de stad was.

Na de drankjes volgde een maaltijd van Britse makelij. Pasta met noedels, prima als afsluiting van mijn bezoek aan de Braziliaanse hoofdstad. Morgen volgt een vliegreis naar Curitiba.