Vanochtend na een smakelijk ontbijt heb ik mijn koffer maar eens leeg getrokken en de was gedaan. Als een volleerde wasman heb ik alle ondergoed, shirts, en broeken voorzien van wat zeep en daarna met twee linkerhanden schoon gemaakt. Lang leve de uitvinder van de wasmachine. Maar het eindresultaat was na ieder tevredenheid. Ik heb weer een koffer vol met schone kledei.

Na de middag ben ik opzoek gegaan na een van de vele stadsparken. Vanaf het hostel loop je door een wijk die meer lijkt op vervallen achterstandswijk in Amsterdam dan een modere stad die vanaf de tekentafel komt. Overal zijn loodsen met diverse auto en moteronderdelen, allerlei andere troep en vooral nors kijkende inwoners die blijkbaar niet van plan zijn jou te groeten. Niet echt een buurt waar over een paar jaar duizenden voetbalfans over de gehele wereld zich genoeg doen alvorens hun land de strijd op het groene gras aangaat.

Ook het centrum is een decor van de teloorgang van deze stad. Je krijgt hier een goed beeld van wat de crisis in een land kan aanbrengen. Overal zie je zwervers, kleine winnkeltjes met vooral 2e hands troep en in niets zie je de bloei van een echte miljoenenstad zoals we die in Europa kennen. Ik mis hier een stadscentrum vol pracht en praal. Met moderen winkelketens, uitgaansgelegenheden en zweer die hierbij past.

Gelukkig heb ik in een parkje net buiten het centrum heerlijk een boek kunnen lezen en me prima vermaakt. Je voelt je een stuk meer op je gemak. Er is politiebewaking en de mensen die er rond lopen komen zijn vriendelijk.

Of ik gelukkig ben hier in Belo Horizonte, wel het is goed om ook deze kant van Brazilie te zien. Ik wist vooraf al dat ik steden zou bezoeken die gevaarlijk ogen. Dat ik me niet altijd even veilig zou voelen en dat ik soms me zou afvragen wat er zou moeten doen. Nu ik hier ben weet ik ook hoe dat voelt. Ik besef me heel goed dat om te kunnen genieten van dit land je ook de negatieve aspecten moet kunnen aanvaarden. Dat als je in een stad als Belo Horizonte moet zien als een tussenstop. Het maakt van deze reis een succes. Ik durf oprecht te zeggen dat ik meer zal genieten van andere steden nu ik ook de duistere kant van Brazilie heb gezien.

Morgen maar weer eens een nieuwe uitdaging aannemen. Een bezoek aan het voetbalstadion van Belo Horizonte, kijken in hoever ze hier klaar zijn voor het wk voetbal. Misschien geeft me wel een totaal ander beeld van deze stad. Morgen daarover meer.

En oja, voor ik het vergeet, ik ben een enorm gelukkig mens. Ik maak de reis van mijn leven en dat kan ik elke dag weer delen met vele mensen. Het voelt goed om te weten dat zoveel mensen met mij reisen. En dan is een stad als deze niet meer dan tussenstop die enorm veel inspiratie opdoet voor de rest voor mijn reis.