Rond de middag ben ik samen met Ronald, een Noorse hostelgenoot naar het centrum van de stad geweest. De winkelstraten hier lijken veel op de zwarte markt in Beverwijk. Veel kleine winkeltjes met kleding, telefoons, en andere prullaria.. Ook zijn hier veel winkels te vinden met spullen voor carnaval. Uiteindelijk bijna twee uur rond gelopen maar niets bijzonders gekocht. We komen hier aan het eind van de reis nog terug. Misschien vind ik dan iets.

Ik besloot niet de metro naar het hostel te nemen maar door te reizen naar Maracana. Het metro station komt uit recht voor wat ooit in van de mooste stadions van de wereld was. Maar het Estadio Mario Filho is nu een bouwput. Geen gras maar zand, geen stoelen maar beton en geen voetballers maar bouwvakkers. Behalve de ronding van het oude stadion lijkt er niets meer over van de glorie. Overal vind je de politie dus er is geen mogelijkheid om binnen te komen. Maar veel is er niet te zien. Aan de voorzijde is een ingang voor bouwverkeer waardoor je wel een beeld hebt van het stadion.

Het stadion moet klaar zijn in januari 2013. En dat zal een race tegen de klok zijn voor gezien de werkhouding van de meeste Brazilianen. Maar als het ze lukt dan is het wel een kunstwerk van deze tijd. Het stadion lijkt volgens mij dan veel op het verbouwde Wembley. En zal ongeveer 85.000 toeschouwers herbergen tijdens de WK. Mogelijk zullen tijdens competitie wedstrijden hier een aantal zitplaatsen vervangen worden door staanplaatsen waardoor de 100.000 alsnog bereikt kunnen worden. Iets waar de inwoners van Rio zeer naar verlangen. Vooral omdat ze hier vinden dat de stadions voor het WK sfeerloos worden en teveel geld kosten.

Ik sprak erover met mijn Roomies, ze vertelden me dat ook zij geen vertrouwen hadden in de organisatie. De WK stadions zullen waarschijnlijk net optijd klaar zijn maar de infrastructuur zal nooit toerijkend genoeg voor zo'n groot evenement. Ook de kosten zullen nooit terug verdient worden. En gezien de resultaten van de laatste paar grote toernooien heeft men ook geen vertrouwen in het nationale elftal. Kortom gevreest wordt voor een strop in plaats van een voetbalfeest. De wens om een groot toernooi te organiseren is vooral afkomstig van de bobo's. De jongens zijn eensgezind, het toernooi zelf zal misschien wel een succes kunnen worden maar vooral de gevolgen zijn groot. De bevoling zal de rekening moeten betalen. En dat terwijl de jeugd nu langzaam steeds meer kansen krijgt. Het land ontwikkeld zich enorm snel en de werkloosheid onder jongeren daald. Steeds meer bedrijven komen vanuit Europa en Amerika naar Brazilie. Al heeft dat ook negatieve aspecten want ook hier wordt de financiele crisis gevoeld.

En zo hebben we samen de avond door gebracht. Je krijgt een goed beeld van wat de jeugd hier vindt van heden, verleden en toekomst. Deze jongens zijn de toekomst van een land in opbouw. We hebben het vaak over Azie en de ontwikking daar maar ook hier staat de tijd niet stil. De coruptie uit de jaren 80 & 90 lijken nu een beetje onder controlle. De huidige regering bouwt voort op het gewonnen vertrouwen de laatste jaren. En hoop hier is dat men over een jaar of tien instaat is om op een gelijk niveau te staan met Europa en Amerika. Dat laatste betwijfel ik, het verschil tussen arm en rijk is te groot, de ambtenaren nog steeds te corupt en de mentaliteit te zwak. Maar ze zullen zeker stappen maken de komende jaren. En persoonlijk hoop ik dat jongens zoals ik ontmoet hebben daadwerkelijk een kans krijgen hun eigen bedrijf succesvol te laten zijn. Ze verdienen deze kans. Ze werken van 10 tot 10 en gaan daarnaast nog naar diverse colleges. En studeren Engels waardoor ze instaat zijn te communiceren met ons. De basis wordt dus gelegt voor een succesvolle toekomst aar dat is niet genoeg. Hoe graag de jongens ook willen ze zijn afhankelijk van diverse factoren waarop ze zelf geen invloed hebben. En dat weten ze maar al te goed.

Het was fijn om met mensen van hier te spreken over hun leven. Ze spreken openlijk en durven in de spiegel te kijken. Een van mijn doelen deze reis wat de mensen te leren kennen. En dat is met deze groep wel gelukt denk ik zo. Ze bieden me enorm veel inspiratie voor de toekomst. Ik kan nu uit eerste hand vertellen over nivellering in Zuid Amerika. Over de sloppenwijken en toekomst van een land in opkomst.

Morgen gaan we het nachtleven ontdekken hier in Rio. En zondag de eerste trip met de nachtbus, Rio de Janeiro - Belo Horizonte. Ik heb inmiddels weer wat nieuwe foto's geplaats op de weblog en op hyves (het uploaden gaat een stuk sneller via hyves vandaar).